Πόση ειλικρίνεια υπάρχει πίσω από τα οργισμένα λόγια της κ. Ακρίτα?

Όσο το ισχύον πολιτικό σύστημα και όσα έχει να προσφέρει καταρρέει μπροστά στον άμεσο κίνδυνο της χρεοκοπίας, παρατηρούμε να πληθαίνουν οι οργισμένες παρεμβάσεις εκείνων που μονοπολούν τα τελευταία χρόνια το χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.

Ιδιαίτερα προβεβλημένοι συνθέτες , τραγουδιστές ηθοποιοί , συγγραφείς και λοιποί διανοούμενοι , επιλέγουν κατά σύμπτωση τα ίδια μέσα που τους φιλοξενούσαν όλα αυτά τα χρόνια για να εκφράσουν την οργή τους και τον αποτροπιασμό τους για όσους  οδήγησαν τη χώρα στην εποχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και  σε μια ελεγχόμενη αγορά από πολιτικά κατεστημένα στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας.  Επίσης κατά σύμπτωση τα ίδια μέσα είναι εκείνα που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις της χώρας στην εποχή της μεταπολίτευσης. Είναι τα ίδια μέσα που πολλές φορές χαρακτηρίστηκαν ως διαπλεκόμενα και η ισχύ και η επιρροή τους είναι τέτοια που αντανακλά και στις ευθύνες τους.

Από αυτές τις παρεμβάσεις ξεχωρίζουν εκείνες της Έλενας Ακρίτα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν συμβολικό παράδειγμα. Η οργή της προς πολιτικούς που είτε υποστήριξε (Παπανδρέου), είτε όχι (Καραμανλής) είναι έντονη, όπως και γενικότερα για το σύστημα που κατάστρεψε τη χώρα και πλούτισε τους λίγους αφήνοντας φτωχούς τους πολλούς.

Πόση ειλικρίνεια υπάρχει πίσω από τα οργισμένα λόγια της κ. Ακρίτα;
Ποιο σύστημα κατηγορεί ακριβώς;
Εκείνο που εκμεταλλεύτηκε επαρκώς για να δημιουργήσει για τον εαυτό της μια ποιότητα και ένα επίπεδο ζωής που αν επικρατούσαν οι αυθεντικές ιδεολογικές της προσεγγίσεις δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να βιώσει;   

Ποιους ακριβώς κατηγορεί;
Οι άνθρωποι με τους οποίους υπέγραφε συμβόλαια που της απέφεραν παχυλούς μισθούς (που σαφώς δεν την ενδιέφερε τότε πως προέκυπταν) δεν ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που στήριζαν το σύστημα που οδήγησε τη χώρα στη κατάρρευση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν σπόνσορες κυβερνήσεων που κατέκλεψαν το δημόσιο χρήμα όπως η ίδια ισχυρίζεται.

Και μέσα από τα ίδια συστημικά Media , αυτά που έχουν καίριες ευθύνες παράλληλα με τους πολιτικούς που στήριζαν, εμφανίζεται σήμερα να κατηγορεί ένα σύστημα που πολύ απλά δεν έχει πλέον τίποτα να της προσφέρει.

Που ήταν όλα αυτά τα χρόνια η κ. Ακρίτα;

Όσα λέει θα είχαν νόημα αν τα έλεγε όλα αυτά τα χρόνια που το "σύστημα" που τώρα κατηγορεί της πρόσφερε πλούτο  και δόξα. Όχι τώρα που δεν μπορεί.

Τι ακριβώς όμως είναι η πολιτική ιδεολογία για την αγαπητή κ. Ακρίτα;

Ένα ευχάριστο διάλλειμα γεμάτο με εκθέσεις ιδεών που δημιουργεί για λίγες στιγμές τη επαναστατική ψευδαίσθηση των νεανικών χρόνων σε κάποιο μπαράκι στου Ψυρρή;
Είναι απλά θεωρίες και ιδέες χωρίς τρόπο εφαρμογής, χωρίς πρακτική εξάσκηση;
Είναι μια σειρά από ευφάνταστες αρθρογραφίες του δόγματος "Do as i say, not as i do";

 Σε μια εποχή που οι επικρατούσες πολιτικές απόψεις δοκιμάζονται, οποιαδήποτε εναλλακτική είναι σεβαστή, όσο και ρομαντική ή ανεφάρμοστη μπορεί να δείχνει. Αρκεί να είναι ειλικρινής.

Όσοι συμμετέχουν στο δημόσιο λόγο, έχουν τουλάχιστο αυτή την υποχρέωση.