Για δύο χρόνια επέβαλε σκληρά και άδικα μέτρα που είχαν καταστροφικά αποτελέσματα και οδήγησαν σε βαθιά ύφεση, χιλιάδες απολύσεις, αλλεπάλληλα λουκέτα σε επιχειρήσεις και βιομηχανίες, μείωση μισθών και συντάξεων και αιχμηρή φορολόγηση ακόμα και σε πολίτες που ουσιαστικά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Όλα αυτά για να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Πήγε χθες σε μια σύνοδο βρισκόμενος ένα βήμα πριν την άτακτη χρεοκοπία. Όταν οι ευρωπαίοι ηγέτες, θέλοντας να στηρίξουν το ευρώ ,απέτρεψαν την στάση πληρωμών και ανέβαλαν για αργότερα την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, ο πρωθυπουργός δήλωσε θριαμβευτής. Αυτό που προέκυψε από τη σύνοδο είναι πως όλα τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ως τώρα ήταν αποτυχημένα και όλες οι θυσίες ήταν άσκοπες. Το συμπέρασμα της Συνόδου είναι ότι οι Έλληνες θα πληρώσουν τα δύο αποτυχημένα χρόνια της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με μια δεκαετία ακόμα βαθύτερης ύφεσης, με συνεχή νέα μέτρα, χωρίς καμία ανάπτυξη, χωρίς καμία ελπίδα.
Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναφέρει πως δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα εφόσον εφαρμοστούν όσα έχουν ψηφίσει είναι σαν παραδέχεται πως επίκεινται νέα μέτρα. Αυτό προκύπτει αν κρίνουμε την ολοκληρωτική αποτυχία στην εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα των μέτρων που έχουν ψηφίσει ως τώρα. Δεν ενδιαφέρει κανένα πολίτη αν η αποτυχία ήταν εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησης ή μιας σειράς ανέφικτων μέτρων που ζήτησε η Τρόικα. Αυτό πιστεύουν πως θα λυθεί με την επιτήρηση. Αυτό που ενδιαφέρει είναι πως ο μοναδικός τρόπος διαφυγής είναι η ανάπτυξη και κανείς δεν ασχολείται με αυτή. Ασχολούνται μονάχα με το δανεισμό και τη φορολόγηση. Η τρόικα παραδέχθηκε πως ακολούθησε συνταγές που εφαρμόστηκαν σε άλλες χώρες αγνοώντας την ελληνική πραγματικότητα. Η κυβέρνηση καθυστέρησε να πάρει μια σειρά από μέτρα που είχε υποσχεθεί (που θα μπορούσαν να επιφέρουν χρήσιμες διαθρωτικές αλλαγές) ιδιωτικοποιήσεις, μείωση δαπανών, εφεδρεία αλλά ήταν συνεπέστατη, άμεση και έδειξε ιδιαίτερο ενθουσιασμό στην μείωση συντάξεων, μισθών και στην εξοντωτική φορολόγηση. Εκεί δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση. Τουναντίον κάποια μέτρα δεν ζητήθηκαν ούτε από την Τρόικα.
Οι ίδιοι άνθρωποι που πριν λίγους μήνες έβλεπαν την αναδιάρθρωση ως καταστροφή, ακολούθησαν μια πολιτική που μας οδήγησε ακριβώς εκεί. Τώρα την βλέπουν σαν λύση.
Με τον φόβο της άτακτης χρεοκοπίας να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη , η κυβέρνηση μπορεί να παρουσιάσει στα ΜΜΕ οποιαδήποτε συμφωνία, με οποιουσδήποτε όρους σαν επιτυχία. Σε αυτή τη χώρα όμως κανείς δεν είναι χαρούμενος. Ξεκινά μια δεκαετία γεμάτη θυσίες που εξ ορισμού θα πάνε χαμένες. Για αυτό επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα μου. Πως τολμάει?
