Στην εξαιρετική κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου “Υπάρχει και Φιλότιμο¨, πέρα από την γλαφυρή σάτιρα της διαφθοράς που διαχρονικά συνοδεύει τους πολιτικούς σε αυτή τη χώρα, ο συγγραφέας μας προσφέρει και τη λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα μέσα από τα στόματα των εξαπατηθέντων ψηφοφόρων. “Μαύρο στον Μαυρογιαλούρο”.
Στη σύγχρονη κοινωνία, αυτή η λύση δεν εισακούγεται. Αντίθετα, ο μέσος πολίτης που στην εποχή της πληροφορίας δεν είναι πλέον δυνατό να εξαπατηθεί, συναλλάσσεται με τον πολιτικό και με αντάλλαγμα τη ψήφο και την υποστήριξη , ζητά διορισμούς, μεταθέσεις, διευκολύνσεις, προσλήψεις και οτιδήποτε θα του αποφέρει προσωπικό κέρδος. Αξιοσημείωτο θα ήταν αν έστω και ένας πολίτης, με το ίδιο αντάλλαγμα, ζητούσε από τον πολιτικό, να μειώσει τα έξοδα στον τομέα που καλύπτει, ή έστω να μεσσολαβήσει για να επισκευαστεί μια αίθουσα σε ένα σχολείο της περιοχής ή ένας δρόμος.
Οι πολιτικοί που σήμερα αποδοκιμάζουμε βρίσκονται στο κοινοβούλιο με δική μας εντολή. Δεν μπήκαν μόνοι τους. Και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν επανεκλεγεί αρκετές φορές. Αν είναι ακατάλληλοι, είναι δική μας ευθύνη. Είχαμε τη δυνατότητα να τους ελέγξουμε και να τους στείλουμε σπίτι τους πριν βάλουμε στην άκρη τον πολιτισμό μας και τη δημοκρατική μας ευαισθησία, δικαιολογώντας τη τυφλή βία εναντίον τους.
Αναμφησβήτητα βιώνουμε μια σκληρή πραγματικότητα που έχει αλλάξει τη ποιότητα ζωής μας. Αναμφησβήτητα αυξάνονται καθημερινά οι Έλληνες που ζούν κάτω από το όριο της φτώχιας. Δεν είναι δυνατό όμως ο πολιτισμός μας και η δημοκρατική μας ευαισθησία να ισχύουν μονάχα όταν η οικονομική μας κατάσταση είναι καλή και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν να τα ξεχνάμε και να λειτουργούμε με την λογική του όχλου.
Δεν επιθυμούμε να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για τη κατάσταση που βιώνουμε και βρίσκουμε εύκολη διέξοδο κατηγορώντας αποκλειστικά τους εκπρόσωπους μας που θεωρητικά για να επανεκλέγονται σημαίνει πως εμείς θεωρήσαμε πως έκαναν την δουλειά για την οποία τους στείλαμε στο κοινοβούλιο. Το δημόσιο έλλειμα δεν δημιουργήθηκε μονάχα από τη κυβέρνηση Καραμανλή ή από τη κυβέρνηση Παπανδρέου. Αυξανόταν δραματικά όλα αυτά τα χρόνια που εμείς ως ψηφοφόροι ανανεώναμε με ευκολία την εντολή διακυβέρνησης στα κόμματα εξουσίας ή ακόμα στηρίζαμε τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης που παρήγαγαν μονάχα αρνητισμό και αντίρρηση, χωρις να προτείνουν κάτι, χωρίς να βοηθήσουν στη λύση των προβλημάτων, χωρίς να αποτελέσουν μια εναλλακτική λύση.
Αντί λοιπόν να μαυρίσει τον Μαυρογιαλούρο που δεν του έφτιαξε το γιοφύρι, ο μέσος πολίτης προτίμησε τη συναλλαγή μαζί του. Επέλεξε να κλείσει τα μάτια στο αυξανόμενο δημόσιο χρέος και όταν αυτό εξερράγη, να κυνηγά τον Μαυρογιαλούρο στο δρόμο και να απειλεί να κάψει το Κοινοβούλιο που σε τελική ανάλυση, είναι ο μοναδικός χώρος, βάση του Δημοκρατικού πολιτεύματος μας, από τον οποίο μπορεί να προκύψει μια λύση στο πρόβλημα. Σε μια πρόσφατη έρευνα η χώρα μας βρέθηκε στη 78η θέση της κατάταξης με βάση τα στοιχεία της Διεθνούς Διαφάνειας πίσω από τη Μποτσουάνα της Αφρικής.Ίσως τελικά η θέση της Ελλάδας πίσω από θεωρητικά λιγότερο πολιτισμένες χώρες να είναι ακριβώς αυτή που της αξίζει.
