Οι προκλητικοί

Ας ξεχάσουμε για λίγο πως οι κυβερνητικοί χειρισμοί είναι αδέξιοι και άστοχοι.

Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει ευθύνες για την παρούσα κατάσταση.

Ας φανταστούμε για ένα λεπτό, ότι οι κυβερνόντες έχουν τη διάθεση και το θάρρος να αντιμετωπίσουν την κρίση προς συμφέρον των πολιτών.

Η αποτελεσματική αντιμετώπιση μιας ισχυρής οικονομικής κρίσης προϋποθέτει την αμοιβαία εμπιστοσύνη και συνεργασία των πολιτών με την εκλεγμένη κυβέρνηση τους. Είναι απαραίτητο οι πολίτες να στηρίζουν την κυβέρνηση τους και η κυβέρνηση τους πολίτες. Ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με την ιδιόμορφη σχέση των πολιτικών με τους πολίτες και την συχνή αμφισβήτηση των θεσμών, η σχέση εμπιστοσύνης κρίνεται ακόμα πιο αναγκαία.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λοιπόν, αντί να παλέψει και να μοχθήσει για να εξομαλύνει και να περιθάλψει αυτή τη εύθραυστη σχέση, την στιγμή που ζητά θυσίες και επιβάλει φόρους, περικοπές, μειώσεις και απολύσεις  χωρίς προηγούμενο, αποφάσισε να έρθει σε κόντρα με τους πολίτες, να δοκιμάσει την υπομονή τους, να τους προσβάλει, να τους χλευάσει και να τους γεμίσει οργή.

Κορυφαίοι βουλευτές, υπουργοί, αντιπρόεδροι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός την ώρα που καταστρέφουν την ποιότητα ζωής των πολιτών, φροντίζουν με ανόητες και βαρύγδουπες δηλώσεις να εξαφανίσουν και το τελευταίο ίχνος εμπιστοσύνης  που θα μπορούσε να έχει διασωθεί.

Οι προκλητικές δηλώσεις του ενός αντιπροέδρου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε» και «Το μνημόνιο είναι ευλογία» ήρθαν να συμπληρώσουν οι εξοργιστικές δηλώσεις του άλλου αντιπροέδρου Βενιζέλου «Το τέλος για τα ακίνητα είναι βαρύ αλλά δίκαιο» και «χωρίς έλεγχο από την τρόικα η ελληνική οικονομία θα είχε εκτροχιαστεί».

Την Αργεντινή του 2000 θυμήθηκε ο αντιπρόεδρος Βενιζέλος, μιλώντας για  πλήρης διάλυση της οικονομίας, των θεσμών, του κοινωνικού ιστού και της παραγωγικής βάσης της χώρας ενώ περιέγραψε εικόνες ντοκιμαντέρ από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Μας είχε προετοιμάσει κατάλληλα λίγους μήνες πριν ο Αντιπρόεδρος Πάγκαλος προβλέποντας τεθωρακισμένα έξω από τις τράπεζες. Όλα αυτά στο πνεύμα μια ωμής απειλής και εκβιασμού, υποχρεώνοντας τους πολίτες να δεχθούν αδιαμαρτύρητα τα σκληρά και συνεχή άδικα μέτρα.

Έφτασαν στο επικίνδυνο σημείο να ισχυρίζονται πως η πεμπτουσία της δημοκρατίας, το θεσμικό δικαίωμα των πολιτών, η εκλογική διαδικασία απαγορεύεται γιατί κοστίζει. Μάλιστα ο αντιπρόεδρος Βενιζέλος καταρρίπτοντας τον μύθο του ευφυούς πολιτικού ξεπέρασε κάθε όριο δηλώνοντας  πως « η ιστορία έχει διδάξει ότι και αν δημοκρατικά πάρα πολλές φορές οι λαοί επιλέγουν το αδιέξοδο»

Την στιγμή που ο κορυφαίος υπουργός Λοβέρδος <αγανακτισμένος> από τις διαμαρτυρίες των ψηφοφόρων του,  απειλούσε «προσέξτε, γιατί θα φύγουμε», ο αντιπρόεδρος Πάγκαλος με πνεύμα συναίνεσης, στη προσπάθεια του να προσεγγίσει την αντιπολίτευση δήλωνε πως «η χώρα απέκτησε Δημοκρατία το 1981». Πιο πρόσφατα μάλιστα ζήτησε τη σύλληψη μιας εργαζόμενης της ΕΡΤ γιατί αντιλήφθηκε πως όταν πέρασε δίπλα της εκείνη έκανε μορφασμό αποδοκιμασίας. Προφανώς θεωρεί ευφυές να ζητά θυσίες από τους δημόσιους υπαλλήλους τη στιγμή που τους αποκαλεί άχρηστους και κοπρίτες. Φυσικά δεν πρόκειται για το παραλήρημα ενός, καθώς πρόσφατα και ο υπουργός Λοβέρδος δήλωσε πως «οι δημόσιοι υπάλληλοι μας έφθασαν εδώ»

Ο πρωθυπουργός, πιο συνεσταλμένος από τους υπουργούς του, αρκέστηκε απλά να χαιρετά ειρωνικά τους αγανακτισμένους στην επίσκεψη του στη ΔΕΘ που κόστισε τουλάχιστο 1,3 εκατομμύρια ευρώ .

Δεν είναι ξεκάθαρο αν όλες αυτές οι δηλώσεις είναι αποτέλεσμα ανοησίας ή μετατόπισης των πολιτικών ευθυνών για τη κρίση. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι πως δυναμιτίζουν μια ήδη εκρηκτική ατμόσφαιρα.  

Φόβος για το διαδίκτυο

Τελευταία πληθαίνουν οι φωνές που κατακρίνουν και δαιμονοποιούν  το διαδίκτυο και κατ’ επέκταση τις υπηρεσίες που προσφέρει. Πρωτοσέλιδα από εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας, άρθρα προβεβλημένων δημοσιογράφων, περίεργες ιδιόμορφες εκπομπές στη τηλεόραση, βιβλία αγνώστων συγγραφέων, όλοι μαζί περιγράφουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα μιας μεταμοντέρνας τάσης που τρομάζει και ανησυχεί.  Το διαδίκτυο παρουσιάζεται ως μια παραπλανητική σειρήνα που οδηγεί τα αθώα θύματα της σε μια αδηφάγα μαύρη τρύπα ενός εικονικού κόσμου που είναι γεμάτος  με παιδεραστές, απατεώνες, δολοφόνους, εκβιαστές και εξαρτημένους. Οι δημιουργοί αυτής της ψευδούς εικόνας είναι άνθρωποι που είτε φοβούνται τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που οφείλονται στην εξέλιξη της τεχνολογίας γιατί δεν την καταλαβαίνουν, γιατί δεν μπορούν να την ακολουθήσουν, γιατί δεν επιθυμούν να την υιοθετήσουν, είτε γιατί έχουν προσωπικό επαγγελματικό συμφέρον που θίγεται από την μορφοποίηση των προϋπαρχόντων μορφών επικοινωνίας-ενημέρωσης. Επενδύουν λοιπόν στο πιο αποτελεσματικό σύγχρονο όπλο απέναντι σε κάθε τι καινούριο-επαναστατικό. Επενδύουν στον φόβο. Ένας φόβος που στηρίζεται στην άγνοια και την ανασφάλεια. 

 Πριν λίγες μέρες μια ομάδα «αυτοαποκαλούμενων» αντί-τεχνολόγων ανέλαβε την ευθύνη μιας βομβιστικής επίθεσης στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Μόντερεϊ  που τραυμάτισε δύο καθηγητές που ασχολούνταν με την ρομποτική έρευνα.

Ο πόλεμος στο διαδίκτυο κατά σύμπτωση, εντείνεται σε μια εποχή που όλα αμφισβητούνται και η ελεύθερη και ταχεία πληροφόρηση είναι εξαιρετικά σημαντική στην δρομολόγηση των εξελίξεων.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν ή αποφεύγουν να συνειδητοποιήσουν οι πολέμιοι του διαδικτύου είναι πως με την επίδραση της τεχνολογίας, αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος επικοινωνίας και όχι οι άνθρωποι που την χρησιμοποιούν.

 Το διαδίκτυο είναι εικόνες, στατικές ή κινούμενες, κείμενα, δομημένα ή μη που μοιράζονται μεταξύ τους οι χρήστες ανεξάρτητα που βρίσκονται. Το διαδίκτυο αποτελεί το πιο δημοκρατικό μέσο μαζικής επικοινωνίας γιατί προσφέρει μια αμφίδρομη και άμεση δυνατότητα επικοινωνίας, ανεξάρτητα από κοινωνικές και πολιτιστικές διαχωριστικές γραμμές που υφίστανται στον πραγματικό κόσμο. Δεν έχει σημασία το χρώμα, η θρησκεία ,η οικονομική κατάσταση , το επίπεδο μόρφωσης, η μορφή ή το βάρος. Έχεις δικαίωμα να πληροφορηθείς και να πληροφορήσεις.

Ως ένας ελεύθερος  αμφίδρομος δίαυλος επικοινωνίας ο χρήστης γίνεται και δέκτης αλλά και πάροχος  της πληροφορίας. Αυτό φυσικά και εμπεριέχει κινδύνους σε μια δύσκολη και σκληρή εποχή. Ο κίνδυνος όμως είναι ο ανθρώπινος παράγοντας και όχι η τεχνολογία.

Όπως θα εφιστούσαμε την προσοχή σε ένα μικρό παιδί που πρόκειται να κάνει μια βόλτα στο πάρκο της περιοχής, με το ίδιο τρόπο πρέπει να γνωρίζει να προσέχει όταν επισκέπτεται το διαδίκτυο. Τίποτα παραπάνω. Όσοι κίνδυνοι υπάρχουν για τον μέσο πολίτη στον πραγματικό κόσμο, υπάρχουν και στον εικονικό απλά έχουν διαφορετική μορφή.

Δεν είπε ποτέ κανείς ότι το διαδίκτυο είναι  μια διαβαθμισμένη, αποστειρωμένη εκπαιδευτική βιβλιοθήκη πλαισιωμένη με θετικές δραστηριότητες και ασφαλιστικές δικλίδες. Για ποιό λόγο η υπερβολή λοιπόν? 

 Φυσικά πρέπει να εφιστούμε την προσοχή στους χρήστες αλλά όχι να τους τρομάζουμε. Ακόμα και η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (που έχει βοηθήσει πολύ στην προστασία των χρηστών και την δίωξη των επιτήδειων) έχει παρασυρθεί σε μια διαφημιστική καμπάνια τρόμου και εκφοβισμού.  

Όλοι όσοι συμμετέχουν λοιπόν στις ημερίδες και τις συσκέψεις σχετικά με την ενημέρωση των πολιτών για τους κινδύνους του διαδικτύου, αντί να μάθουν στους χρήστες πως να προστατευόνται στην ουσία τους απομακρύνουν.

Αν τους ενδιαφέρει τόσο η ευμάρεια, η σωστή μόρφωση και η ασφάλεια του πολίτη ας στρέψουν τα βλέμματα τους στη ελλιπέστατη εκπαίδευση, την ημιμάθεια , τις συνθήκες που οδηγούν σε κακόβουλες πράξεις γενικότερα και ας αφήσουν την τεχνολογία να εξελίσσεται και να προσφέρει