Το μπλε μήλο μπήκε στη ζωή μας ως μια ευχάριστη έκπληξη, προσφέροντας μια πιο ανοιχτή, πιο ειλικρινή άποψη σε θέματα της καθημερινότητας αλλά και σε ιστορικά θέματα που μας έχουν απασχολήσει στο παρελθόν.
Χωρίς να γνωρίζω προσωπικά κανένα από τους συντάκτες του, ανακάλυψα πως πρόκειται για μια ομάδα ευφυών ανθρώπων με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις που ξεκινούν από μια κοινή βάση, κινούνται παράλληλα και πολύ συχνά αποκλίνουν. Έχω διαβάσει αρκετές «αντιπαραθέσεις» μεταξύ των συντακτών που στο σύνολο τους παράγουν μια πολιτική σύνθεση, εξαιρετικά χρήσιμη στο σημερινό πολιτικό διάλογο.
Ένας πολιτικός διάλογος που είναι πολύ φτωχός και στο χώρο της εναλλακτικής ενημέρωσης. Αν προσπεράσουμε συγκεκριμένα προσωπικά ιστολόγια που είναι χαμένα στο αχανές διαδίκτυο, τα δημοφιλή blogs, sites, portals, εκείνα που συνήθως μοιράζουν, διαβάζουν και σχολιάζουν οι περισσότεροι Έλληνες χρήστες των εργαλείων κοινωνικής δικτύωσης, χαρακτηρίζονται από μια προοδευτική κεντροαριστερή ατμόσφαιρα. Το ίδιο συμβαίνει με τα δημοφιλή εκδοτικά συγκροτήματα, τους αναγνωρισμένους και προβεβλημένους κύκλους δημοσιογράφων, λογοτεχνών, μουσουργών κτλ. Είναι αξιοπερίεργο πως εξακολουθούν να δίνουν ένα επαναστατικό τόνο στο λόγο τους και μια διάθεση σύγκρουσης με την εξουσία, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως οι ίδιοι την αποτελούν. Συνθέτουν λοιπόν ως διανοούμενοι και πνευματικοί άνθρωποι της χώρας μια άποψη μη διαπραγματεύσιμη που διοχετεύεται σαν μοντέλο έκφρασης στο σύνολο των μέσων, συμβατικής ή εναλλακτικής ενημέρωσης.
Οι αντίθετες απόψεις ντύνονται άμεσα με μελανά χρώματα και στολίζονται με βαρύγδουπα ακραία υποτιμητικά και εξευτελιστικά σχόλια. Σχόλια που έχουν ως σκοπό εξ αρχής να τις αποδομήσουν.
Για αυτό το λόγο, ένας χώρος συνάντησης απόψεων όπως το Μπλε Μήλο είναι εξαιρετικά χρήσιμο να υπάρχει. Μακάρι να υπήρχε μάλιστα η δυνατότητα, έντυπα, ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά, αυτές οι απόψεις να έφταναν σε περισσότερους ανθρώπους.
Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με ένα άρθρο του μήλου, δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως πρόκειται για ένα δομημένο γραπτό, βασισμένο πάντα σε έρευνα που παρουσιάζει τις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για την σύνθεση του άρθρου, αποκαλύπτοντας πολλές φορές στην ουσία τον τρόπο σκέψης, την λογική διαδρομή που ακολουθήθηκε, και τα συμπεράσματα που προέκυψαν.
Είναι φανερό όμως, πως στην παρούσα στιγμή στο χρόνο, ο μέσος Έλληνας αναγνώστης, δεν είναι δεκτικός σε μια ανεξάρτητη φιλελεύθερη φωνή που δεν είναι κλεισμένη μέσα σε τείχη πολιτικής επιρροής και εκδοτικών συμφερόντων.
Σχόλια συγκεκριμένων αναγνωστών σε συγκεκριμένα άρθρα του μπλε μήλου το αποδεικνύουν αυτό.
Είναι δύσκολο ένας αναγνώστης που με απόλυτη αυτογνωσία διαβάζει υποκειμενικά άρθρα, να πιστέψει στην ανεξάρτητη και ελεύθερη έκφραση που δεν έχει σκοπό να χαϊδέψει αυτιά. Ο πιο εύκολος δρόμος είναι η συκοφάντηση των γραπτών και η ταμπελοποίηση των συντακτών. Ποιος ο λόγος να κουράσουμε το μυαλό μας, διαβάζοντας λεπτομερής αναλύσεις θεμάτων για τα οποία έχουμε ήδη άποψη προερχόμενη από την πολιτική μας προέλευση. Ποιος ο λόγος να αναταραχθεί η ισορροπία που έχουμε δημιουργήσει στο μυαλό μας, η τάξη των πραγμάτων όπως την έχουμε ορίσει.
Καλύτερα δεν είναι να μην διαβάζουμε άρθρα που προσεγγίζουν την αλήθεια και την παρουσιάζουν σε λίγες γραμμές? Μια αλήθεια που μπορεί να μην είναι όσο προοδευτική θα θέλαμε?
Ακόμα καλύτερα δεν θα ήταν να μην υπήρχαν καθόλου τέτοια άρθρα για να μην μπαίνουμε στο «πειρασμό» να τα διαβάσουμε?
Το μπλε μήλο, ο απαγορευμένος καρπός του δένδρου της γνώσης στον προοδευτικό παράδεισο της διαδικτυακής Εδεμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου